De verhalen als “…er komt weer ’n revue….” klonken al jaren door Oud-Geleen, maar sinds 25 januari 1987 (de laatste voorstelling van de revue “Aan den Eulenteul”) was er op dat terrein niets meer gebeurd. Meer dan 15 jaar na dato, in de zomer van 2002, spraken Merie van den Bos en Ed Leunissen af dat ze zouden gaan brainstormen over de opzet van een (nieuwe) revue in Oud-Geleen. In februari 2003 beschreven ze daarvoor de eerste stappen op papier. Als ze beiden op 9 maart van dat jaar weer bij elkaar komen introduceert Ed de naam K.R.A-G. als afkorting voor het “Kommitee Revu Awt-Gelaen”. Merie is akkoord. Ze spreken verder af dat ze snel een stichting met die naam willen oprichten en dat er ook snel publiciteit moet komen omdat het dan inmiddels al gonst van de geruchten dat er een nieuw revue-gezelschap aan zit te komen. Hennie Boks vormt samen met Merie en Ed het eerste bestuur.
Revue 2005
De bestuurssamenstelling is in de loop van de tijd gewijzigd, de drie oprichters, hebben hun functies overgedragen aan anderen.
Achter de coulissen
Maar wat komt er nu allemaal kijken bij de uitvoering van een revue? Want iedere keer zijn er zo’n tachtig tot honderd vrijwilligers soms al maanden in de weer om de bezoekers van de voorstellingen te verwennen met een tot in de puntjes verzorgde revue. En dat gebeurt niet allemaal vanzelf. Natuurlijk is er een bestuur. Dat regelt alle bestuurszaken, de financiën en zorgt voor de begeleiding van het hele proces. Iedere maand is er een vergadering waarin de diverse zaken worden geregeld. Denk aan het werven van medewerkers, het benaderen van sponsors, het aanvragen van subsidies, het ontwerpen van entreekaarten, programmaboekjes, posters e.d., het bijhouden van de website, contacten met pers, regelen van licht, geluid, decor en het aansturen van de spelers, muzikanten en de diverse werkgroepen.
Maar ook bij onverwachte zaken moet het bestuur de juiste beslissingen nemen. Zo werd het toenmalige bestuur op zondagavond 10 april 2005 geconfronteerd met een dodelijke steekpartij in Oud-Geleen waarbij Pieter Claessen levensgevaarlijk werd verwond en later als gevolg daarvan kwam te overlijden. Op maandagavond 11 april nam het bestuur na lang en intensief overleg het moeilijke besluit alle voorbereidingen onmiddellijk stop te zetten en de voorstellingen voor het erop volgende weekend af te gelasten. De Revue Awt-Gelaen 2005 werd uitgesteld. De dagen erna zijn de meest intensieve voor de hele groep van K.R.A-G.-bestuur en medewerkers. Het correct afhandelen van alles wat aan voorbereidingen gereed was en nog liep vergde alle aandacht. Daarnaast werden achter de schermen de eerste stappen ondernomen om de revue op een later tijdstip alsnog door te kunnen laten gaan. Op de dinsdag-repetitie-avond werden alle medewerkers en andere betrokkenen in een emotionele bijeenkomst op de hoogte gebracht van het besluit dat unaniem werd gewaardeerd en gerespecteerd. Dankzij de bereidwillige medewerking van alle persorganisaties, van dag- en weekbladen tot alle omroepen, kon de afgelasting in de dagen erna ruimschoots bekend worden gemaakt om te voorkomen dat er bezoekers vergeefs naar het Hubertushuis zouden komen. De week tussen zondag de 11e en de begrafenis van Pieter werd gekenmerkt door heel veel emotie, heel veel saamhorigheid en enorm veel constructieve samenwerking. De dag na de begrafenis kon het bestuur bekendmaken dat het gelukt is om later in het jaar nieuwe data te vinden om de Revue 2005 uit te laten voeren. De eerste revue was in september 2005 dan eindelijk een feit:
“……veer höbbe lang gewach,
mer d’r is weer ein revu!
Dat is noe sjus de KRAG
van die Awt-Gelaender luuj!”
(citaat uit de herkenningsmelodie, tekst en muziek Ben Erkens)
Nadat het bestuur de spits heeft afgebeten worden de schrijvers aan het werk gezet. Bij de revue Awt-Gelaen werkt een collectief van schrijvers aan de stukken. Van tevoren wordt er gebrainstormd over het thema en de diverse scènes. De schrijvers trekken zich dan terug en als de eerste beginselen op papier staan wordt er samen naar de vorderingen gekeken. De verhalen worden gelezen, beoordeeld, zinnen geschrapt, grappen toegevoegd. De hele scène wordt grondig getest op leesbaarheid, speelbaarheid en grappigheid. Het is niet zo maar een verhaaltje schrijven. Twee mensen op een bank kunnen een prachtige, humorvolle dialoog houden, maar er moet ook iets gebeuren op de bühne. Anders wordt het saai om naar te kijken. Er moet actie zijn, maar ook niet te veel. Er moeten grappen zijn, maar wel op de juiste manier. Niet kwetsend, niet provocerend, gewoon leuk. Én het geheel moet te spelen zijn. In een kwartiertje moet een scène een begin, een verhaal en een einde hebben, te begrijpen voor het hele publiek en passend in de rode draad van de revue.
Na alle stukken dus eindeloos te hebben gelezen, veranderd en verbeterd komen de stukken dan bij de regisseur. De schrijver staat zijn kindje (het verhaal, dat hij/zij met moeite heeft gebaard) ter adoptie af. De regisseur laat het geschrevene verder opgroeien en maakt er een volwassen stuk van.
Natuurlijk werkt iedere regisseur op zijn eigen manier. Na Zef Lemmens (2005 en 2008), Toine Mertens (2010), Riny Jalhay ( 2012, 2014, 2016, 2018, 2020 ) is nu Trijntje Rompen-Vestering voor de eerste keer bij de revue van Awt-Gelaen betrokken.
Zef Lemmens
Toine Mertens
Riny Jalhay
Als de scènes geschreven zijn worden de andere medewerkers ingeschakeld. De mensen verantwoordelijk voor de decorattributen, de decorschilders en de muziek kunnen (moeten) nu ook van start. En natuurlijk de spelers. K.R.A.-G. prijst zich gelukkig met een stabiele, gezellige groep. Maandenlang zijn ze iedere woensdagavond in het K.R.A.-G.-lokaal te vinden. Eerst worden er leesrepetities gehouden en de rollen worden zo goed mogelijk verdeeld. De spelers moeten dan beginnen aan het proces van onthouden. Als de teksten er al redelijk in zitten wordt er gespeeld. Eerst nog onwennig, ‘wat was mijn volgende zin ook al weer’, later meer gedreven. De spelers groeien langzaam in hun rol, in hun karakter. De mimiek wordt verbeterd, de spraak en timing geperfectioneerd. Herhalen, herhalen, herhalen.
Iedere week weer voor de volle honderd procent er staan. Want toneelspelen is ‘teamwork’, alle kleine radertjes maken samen het geheel. Repetities missen is daarom ‘not done’, want de scène is een samenspel van iedereen.
Zijn de rollen verdeeld dan begint ook de naaiploeg met haar taak. De kleding wordt meestal zelf ontworpen en genaaid. Tijdens de repetities worden de maten genomen. Er worden patronen uitgezocht, stoffen gekocht en de naaimachines beginnen te snorren. Natuurlijk is onderlinge communicatie tussen al de verschillende werkgroepen heel belangrijk. Alles moet uiteindelijk naadloos in elkaar passen. De kleding moet overeenstemmen met de tijd waarin de scène zich afspeelt. De attributen op de bühne moeten kloppen met het geheel, makkelijk te verplaatsen zijn en tegelijkertijd niet te veel plaats innemen achter de coulissen. De muziek (al die jaren al in de vertrouwde handen van Ben Erkens) neemt in de revue van Oud-Geleen een belangrijke plaats in. En terwijl de spelers zich meer en meer thuis voelen in hun rollen worden ook andere disciplines aan het werk gezet.
Er worden ideeën uitgewerkt voor de grime en de kapsels, met alle bijkomende benodigdheden. Omdat de muziek tijdens de revue live ten gehore gebracht wordt, starten ook de repetities voor het revueorkest en de zangers. Het licht- en geluidsplan wordt voorbereid. Sponsoren worden benaderd, want zonder hun bijdragen zou dit alles niet mogelijk zijn. Natuurlijk moet er een titel van de revue worden bedacht, posters gemaakt, programmaboekjes, entreetickets. De indeling van de zaal wordt bekeken, de pers wordt benaderd, de sponsoravond voorbereid. Op alle fronten wordt gewerkt om alles tot een goed einde te brengen.
De voorbereidingen nemen heel wat tijd in beslag voor alle vrijwilligers die iedere keer weer samen hun beste beentje voorzetten om de bezoekers van de revue een mooie, ontspannen avond te bezorgen. En ook al lopen de spanningen soms hoog op, slaat de plankenkoorts toe, of is er sprake van een black-out, samen slaan ze zich erdoorheen. Het gevoel van trots en saamhorigheid na een geslaagde voorstelling is als een warme deken. Dat geldt niet alleen voor de spelers en de muzikanten, maar voor iedereen die een steentje heeft bijgedragen aan de uitvoering, vóór en achter de coulissen. Elke revue wordt daarom ook afgesloten met een feestavond voor alle medewerkers waarbij met veel plezier wordt teruggekeken op de geleverde prestatie.
Natuurlijk wordt de feestavond muzikaal ondersteund door het het Revue-orkest o.l.v. Ben Erkens
Na de voorstellingen in 2005 “Awt-Gelaener luuj, ein bóntje parapluuj!”, 2008 “Awt-Gelaen in alle sjt(r)aote”, 2010 “Vraem Vouk” en 2012 “Wat es?!”, in 2014 “Wat ein feës!?”, 2016 “’t Kump good”, 2018 ”D’rop oet” zou de nieuwe titel voor onze revue in 2020 “Komme benne” zeen. Helaas kwam corona om de hoek kijken en werden deze voorstellingen twee weken voor de première afgelast. Door alle hieruit voortvloeiende maatregelen was het onmogelijk om te repeteren en een revue in 2022 op de planken te brengen. Toen alle maatregelen minder werden zijn we vol goede moed begonnen met de repetities voor de revue van 2024 ” En noe?” De uitvoeringen zullen te zien zijn op vrijdag 12, zaterdag 13 april en op vrijdag 19 en zaterdag 20 april 2024 in het Hubertushuis in Oud-Geleen. Voor meer informatie: www.revueoudgeleen.nl of op facebook: Kommitee Revue Awt-Gelaen.
Bron: Kroniek De K.R.A.-Geschiedenis (2003-2005) (Ed Leunissen)
Boek Feestelingen en Historische Mijlpalen Sittard-Geleen 2013
Foto’s: Eric Houben, Huub Prevo, Remy Nieste